The 100 *sezon 1*

Mimo że ostatnimi czasy mam na głowie multum spraw, to naszła mnie jeszcze chęć, by zacząć oglądać jakiś serial. W zeszły piątek postanowiłam zacząć swoją przygodę z The 100. Myślałam, że przecież zawsze mogę przerwać oglądanie, jeśli mi się nie będzie podobało. Jednak już po pierwszym odcinku wiedziałam, że o żadnym przerywaniu nie ma mowy!

Ziemia została zniszczona podczas wojny atomowej. Trzynaście stacji kosmicznych połączyło się, tworząc ostatnią ostoję ludzkości - Arkę. Ludzkość miała spędzić cztery pokolenia w kosmosie, po czym wrócić na Ziemię, jednak coś się nie udało. Po trzystu latach, Arka wysyła setkę ludzi, by sprawdzili, czy na Ziemi da się żyć. Są to młodzi kryminaliści - mordercy i złodzieje. Udaje im się dotrzeć na Planetę, jednak to, co tam zostają w żadnym wypadku nie przypomina tego, czego oczekiwali. Zaczyna się walka, walka o Ziemię, przyszłość Arki... i samego siebie.

Serial już na samym początku rozgałęzia się na dwie opowieści - jedną, której akcja ma miejsce na Ziemi i drugą, gdzie oglądamy wydarzenia dziejące się na Arce. Obie z tych historii przeplatają się ze sobą, mając coś wspólnego, a jednocześnie opowiadając losy całkowicie innych bohaterów. Wszystko zaczęło się od Arki, jednak od początku wiadomo, że to właśnie wydarzenia z Ziemi będą tymi ważniejszymi i ciekawszymi. Spodobało mi się to, w jaki sposób wszystko zostało przedstawione. Właśnie ta przeplatanka jest jednym z powodów, dla których nie ma mowy o oderwaniu się od monitora, telewizora, telefonu czy na czym tam jeszcze oglądacie serial. Gdy tylko akcja jednego wątku osiąga moment kulminacyjny, momentalnie zostajemy przeniesieni do drugiej historii, byśmy jeszcze bardziej podnieceni oczekiwali powrotu do pierwszej.

Ponadto sceny nie są tu ułagodzone, tak, jak ma to miejsce w wielu serialach dla młodzieży. Jeżeli ktoś został przebity włócznią, widzimy, gdy na ziemski obóz spada epidemia, jesteśmy świadkami, jak postacie plują krwią. I muszę przyznać, że jest to wielkim atutem serialu. Nie ma tu miliona efektów specjalnych czy cięć, gdy dochodzi do pobicia (nie mylcie z zabiciem!) jakiejś postaci. Twórcy pokazują wszystko tak, jakby mogło wyglądać to naprawdę.

Dodatkowo bardzo podoba mi się gra aktorska i dobór aktorów. Osoby tworzące film mogłyby wybrać kogoś, kto grałby dobrze i posiadał nieskazitelną urodę. A jednak tego nie zrobili i chwała im za to. Przez to, że aktorki nie są przesadnie szczupłe, a aktorzy nadmiernie przystojni z jeszcze większą przyjemność ogląda się ten film i po prostu łatwiej jest polubić. Bo, bądźmy szczerzy, łatwiej jest nam utożsamić się z piękną, acz zwyczajną Elizą Taylor - Cotter [Clarke] czy Marie Avgeropouls [Octavia] niż piękną i wyjątkowo wybijającą się z tłumu Niną Dobrev, znaną bliżej z roli Eleny w serialu Pamiętniki wampirów.

Zakochałam się w tym serialu już po pierwszych kilkunastu minutach pierwszego odcinka. Jest on połączeniem wszystkiego, co uwielbiam - wartkiej akcji, oryginalnej historii i ciekawych bohaterów. The 100 to dobre, młodzieżowo-dorosłe sci-fi! Jak nie lubicie takich klimatów, nie polecam, jeśli jednak od zawsze w waszym sercu ważne miejsce zajmowało wszystko związane z kosmosem i apokalipsami, a gdy tylko mieliście pilot i władzę, oglądaliście Merlina czy Gwiezdne wrota, to polecam jak najbardziej! Ja tymczasem biorę się za 2 sezon. A potem mam zamiar poszukać Misji 100 - książki, na podstawie której powstał serial. Nie ma możliwości, żebym jej nie przeczytała! :D

* źródło zdjęć - filmweb.pl oraz